menü

  • Ana Sayfa
  • Batuşka'nın Hikayesi
  • Müzikli Oyun Grubu
  • Oyun
  • Ruh&Zihin
  • Doğa
  • Ben&Ailem
  • Annelikte Keşkelerim
  • Sağlık
  • Sizin Notunuz
  • Şarkı Köşesi

    5 Temmuz 2015 Pazar

    PARKLARDA ÇOCUKLARA MÜDAHALENİN SINIRLARI NE OLMALI?



    Parklarda çocuklara müdahale konusunda ne düşünüyorsunuz?

    "çok rahat" anne babalardan mısınız? "çok evhamlı" denen uçta mı? yoksa ikisinin ortasında bir yerlerde mi? 

    4 yaşlarında, fakat;




    hala vücudunu özgürce kullanamayan,
    küçük hanım efendi olarak ağırbaşlı bir şekilde yürüyen,
    kesinlikle koşmayan,
    kaydıraktan kayması için beklenen,
    merdivenden çıkması için yardım edilen kız karşısında kalbim sıkışıyor.

    Babaannesine bir şey diyemiyorum. Ne diyeceğim... O kendi bildiği, kendi içinden geldiği gibi hareket ediyor, kız da böyle bir hayatı deneyimleyecek. Tamam. Fakat içim almıyor gene de. Belki de o yüzden buraya yazıyorum...


    Tamam onların sağlığı için endişe ediyoruz ve koruma içgüdüleriyle hareket ediyoruz. Fakat koruyalım derken, onların içindeki cesarete, özgürlüğe balta vurmuyor muyuz?


    "haydi şimdi kay"
    "haydi şimdi sallan"
    "haydi kaydın yeter, biraz da sallan" ....diye neden çocuğu yönetme gereği duyuyoruz?


    "dur sen küçüksün yapamazsın" bu cümle neden?
    Üstesinden gelemeyeceği bir şeyde oğluma engel olmak yerine, ona bir şekilde destek oluyorum.
    Yoksa, sürekli dur yapamazsın deyip, sonra "artık 34,5 aylık oldun, şimdi yapabilirsin, haydi yap" mı diyeceğim?

    Sanki sürekli çocukların düğmeleri varmış da, belli bir günde basınca aktive olan robotlarmış gibi davranıyoruz.

    "Çocuğa materyali ver ve onu özgür bırak" diyenlerin takipçisiyim ben de.

    Çocuk parkı, adı üstünde çocuk parkı.
    Parka sal, hangi oyuncak ile, hangi şekilde, ne kadar oynayacağına kendi karar versin. 

    Tehlikeyi sezdiğimde zaten yanındayım.

    Fakat, ona sürekli engel olurum da, "yetersizlik" duygusu oluşur diye korkuyorum ben.
    Çünkü, çocuklukta oluşan kalıplar temizlenmedikçe insanın hayatını etkiliyor.

    Gördüğünüz üzere oldukça "rahat" annelerdenim. Bununla da gurur duyuyorum. Beceremediğim bir çok şey vardır fakat bu nokta da böyle hareket edebildiğim için mutluyum.

    Şimdi benim halim böyleyken, oğlum da, gayet müdahalesiz, özgür oynuyorken, ona 3. bir kişiden gelen bir söz karşısında ne oluyor dersiniz?
    Bana dönüp,
    anlamaya çalışan ama anlayamamış, kırgın, meraklı, üzgün bir ifade ile şöyle diyor:
    "o kadın bana ne dedi öyle anne, neden öyle dedi?"





    2 yorum :

    1. Çucukluklarında veya hayatlarında birkez bile kaydıraktan kaymamış insanlardan fazla birşey beklememeli bence... Onlara "hadi bir kere de sen kay" demek lazım önce...
      Yazılarınızı beğeniyor ve takip ediyorum... sevgilerimle...

      YanıtlaSil
      Yanıtlar
      1. Haklısınız.... ve teşekkür ederim, ben de sizi hep takipteyim:)

        Sil