menü

  • Ana Sayfa
  • Batuşka'nın Hikayesi
  • Müzikli Oyun Grubu
  • Oyun
  • Ruh&Zihin
  • Doğa
  • Ben&Ailem
  • Annelikte Keşkelerim
  • Sağlık
  • Sizin Notunuz
  • Şarkı Köşesi

    3 Mayıs 2015 Pazar

    Çocuk parkında çocuklara müdahale

    Geçen hafta...güzel bir gün...0-3 yaş aralığında bir sürü çocuk parkın ayrı köşelerinde koşturup oynamaktadır...ve...talihsiz bir olay yaşanır.



    Bir yaşlarında çocuğu olan ve o parka ilk defa gelen anne, kaydıraktan yukarı çıkan çocuğa bağırmaya başlar. Kaydıraktan yukarı tırmanılmaması gerektiği konusunda çocukları azarlar. "Çünkü kendi çocuğu da hep onlardan görüp öğrenecek ve bu yanlışı yapacaktır. "

    Oyunun en eğlenceli yerinde, bir yabancı tarafından aniden azarlanan o çocuğun boynu bükülür. Anneannesi ve parktaki diğer anneler tepki gösterir. Fakat 3 yaşındaki o minik kalp kırılmıştır bir kere :(
    Bu parkta, çoğu ebeveyn özgürlükten yanadır ve böyle bir müdahale herkese tuhaf gelmiştir.

    1- Çocuklar için, kaydıraktan yukarı tırmanmak oldukça eğlenceli bir oyun değil midir?

    2- Bir çocuğun kaydıraktan yukarıya tırmanmak istemesi ve buna cesaret etmesi harika bir durum değil midir?

    3- Bir çocuğun kaydıraktan yukarıya tırmandıktan sonra yüzündeki "başardım" ifadesi belki de tüm hayatını etkileyecek muhteşem bir olayın göstergesi değil midir?

    4- Başkasının çocuğu değil, kendi çocuğunu bile o şekilde azarlamak uygun mudur?

    O anne bir daha gelmedi... Fakat kalp kırıklıkları devam etti.

    Yine aynı noktaya geliyoruz:

    Çocukları müdahalesiz büyütmeye cesaretimiz var mı? (Cesaretimiz hakkında)

    Park halleri belki de bunun en basit yolu, karşımıza çıkan ilk aşama.

    Çocuğumu koruyorum, onun için gerekli ölçüde bir güvenlik çemberi yaratıyorum fakat oyununa karışmıyorum. Park onun, oyun onun, istediği gibi özgürce oynasın, denesin, yorulsun, başarsın, başaramasın, bir daha denesin, toprağa bulansın, ıslansın, düşsün, kalksın...

    İçimdeki bir taraf, her an her şekilde müdahaleye hazır, fakat ona hep "sen bir dur" demem gerek. Çünkü çocuğumu koruyayım derken, kanatlarını kırabilirim. 

    Özellikle parktaki "yapılmaz, edilmez"ler onların cesaretini, kendilerine olan güvenini, inançlarını, karar alma yetilerini yok etmeye birebir bence.Siz ne dersiniz? Çoğu anne, baba, bakıcı, nine, dede benzer durumları yaşıyordur. Belki de bu konuda birbirimizi daha cesaretli olmaya teşvik etmeliyiz.

    "dur oradan çıkılmaz"
    "aman orası pis"
    "haydi şimdi kay biraz"
    "dikkat et, oraya gitme"
    "sen oradan kayamazsın"
    "sen oraya çıkamazsın gitme"
    "bu sana göre değil"
    "yere oturma"
    "salıncağa böyle oturulmaz"
    "kaydıraktan öyle kayılmaz"
    "yavaş ol düşersin"
    "kalkma düşersin"
    "gitme düşersin"
    "dur düşersin"

    Bu tarz cümlelere bir son vermeliyiz:)

    Park çocukların.
    Oyun onların.
    Yaratıcılıklarını engellemeyen bir tutum sergileyelim.






    2 yorum :

    1. Çocukların müdahalesiz büyümesi kısmına kısmen katılsamda o kadar özgür bir dünyada yaşamadığımız için de katılmıyorum.Mesela bir tiyatro yada sinemeda sizin çocuğunuz özgürce konuşsun ! Sizce kaç kişi buna tepki gösterir?
      Parklarda benzeri bir konu bence.Ortak kullanım alanlarında kurallara yada kullanım dışı hareketlere dikkat etmek gerekiyor.
      Mesela siz çocuğunuza kaydırağa ters tırmanmasına ses çıkarmazsınız benim çocuğumda kayar ve onu düşürür.Bunada sessiz kalabilirmisiniz ?
      Hayir tabiki..O yüzden ya evinize kişisel park kuracaksınız yada ortak kullanım alanlarında diğer oynayanlara saygı duymak adına çocuğunuzu ona göre eğitmeniz gerekir..
      Tabiki bunu kırıp dökerek değil nedenini anlatarak yapmak..
      Bunun dışında yapamazsın edemezsin ,çıkamazsın gibi sözlere bende bir Anne olarak katılmıyorum ..
      Bunları çok ama çok hareketli bir çocuk Annesi olarak yazıyorum.Ve dışarıda ciddi anlamda sıkıntılar yaşıyorum..Özellikle çocuğu olmayan yada büyütmüş kişilerin bencilikleriyle çok karşılaşıyorum.Uçakta ağlayan bebeğe bile tepki gösterenleri gördüm.
      Kısaca keşke yaşadığımız ortam çok özgür olsa,herkes anlayışlı olsada bizlerde çocuklarımızı müdahalesiz büyütebilsek..
      Sevgilerimi gönderiyorum Sana ve prensese :)

      YanıtlaSil
      Yanıtlar
      1. Sevgili Ayşegül, dileklerin harika:)
        Hepimiz bir şey katıyoruz bu yaşama.
        Herkesin daha anlayışlı olacağı bir dünya yaratacağımız günlere...
        Teşekkürler

        Sil